--------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------

BİR YAĞMUR YAZISI

Yağmurdan sonra, etrafa yayılan o sıcacık toprak kokusuydu belki sevda.

Ona hasret kalmışlık ona adanmışlık insan ve toprak arasındaki o manevi bağ.
Yaradılışımızın en kutsal mucizesi, göklü yağmurlarla yoğrulup rahmet hazinesinden damla damla inen yürek yangınımızın adıydı sevda.

Hiç kalbinizi yokladınız mı nerededir diye.
Hani şu en çok sevdiklerimizi barındırdığımız, bağrımıza bastırdığımız yer ve en köklü acılarımızı sığdırdığımız sahiplendiği miyim koleksiyoncu.

Halbuki yaradan sevgi tohumları ekip gizli filizleri rahmetle sulayıp bulutların öptüğü hoş kokulu yamaçlara salıverdi kul tanelerini.

Ve mutlu olmak üzere programlayıp avuçlarımıza bıraktı kalbimizi.
Onu kırmadan incitmeden kaybetmeden taşıyabilmenin en alâ yeriydi avuç içlerimiz.

Ya siz kalbinizi nerede sanıyorsunuz halâ?
O değerli parçanızın içine neler doldurduğunuza iyi bakın ve şimdi yoklayın içinizi yüzlerce "ah mı ediyor.
Yoksa eyvah mı? Gitmek için geldiğin gün hüzünlere mi dokundun?

Kederler mi besleyip büyüttün ayrılıklar saklayan sevdaların peşinden mi yürüdün ve sen kalbinde sarmaladığın o koca dünyada acılara mı gömüldün.
Yoksa düşürdün mü ellerinden kalbini kırdın mı incittin mi?

Büyüdükçe azaldı mı tükendi mi ömrün?
Bir anlık nefesin bile adıydı sevda.

Başkalarının göremediğini görebilecek kadar açık tut gözlerini ve kalbini ellerine al hiç yoktan var oluşunun sevinciyle yan ve gözlerinden akan sağanak yağmurlarla yıkan.

Arınmışlığın verdiği huzurla bir Mevlevi gibi dön Sema’ya dua dua göklü yağmurlarla gel kalbinin ta kendisidir sevda.

DENİZ MEVSİM
YORUM EKLE
YORUMLAR
Semih Siner
Semih Siner - 10 yıl Önce

deniz hanım çabanızı taktir ediyorum .fakat edebi bir nitelik taşımamaktadır efem.

yasar qurbanov
yasar qurbanov - 10 yıl Önce

tebrikler deniz hanim basarilar diliyorum cok guzel bi yazi olmus...

sems qurbanova
sems qurbanova - 10 yıl Önce

mükemmel bir yazi ellerinize sağlik.. cok heyecanla bekliyoruz devamini insallah...

gizem korkmaz
gizem korkmaz - 10 yıl Önce

yazısıyla i̇çimizde unutulmaya yüz tutmuş o güzel duyguları filizlendiren,yüreğini kalemine samimi bir üslüpla yansıtan lezzet keyi̇f aldim yazini okurken..yüreği̇ne eli̇ne saglik deni̇z mevsi̇m...

deniz mevsim
deniz mevsim - 10 yıl Önce

:))

rüstem kalyoncu
rüstem kalyoncu - 10 yıl Önce

duygularunızı daha önce neden kaleme dökmediniz..çok duygulandım.sizinle tanışmak isterım tşk

Deniz Mevsim
Deniz Mevsim - 10 yıl Önce

hepinize çok teşekkúr ederim.

ugur sahin
ugur sahin - 10 yıl Önce

mükemmel bir yazı tebrikler yeni yazılarınızı bekliyoruz deniz hanım.



         Kirkagac.Net