Bir gün Hz. Mevlana’ya eşi sorar; Bu kadar aşıksın Mevlaya , şükürler olsun bu aşkı yaşayıp yaşatana.
Peki bana ne kadar aşıksın ?
Hz. Mevlana hanımına cevap verir ve şöyle der ; Sen benim yaradan dan ötürü, yaratılanı sevişim, bir adım gelene on adım gidişim ve herkesi olduğu gibi kabul edişimsin0
Sen benim azla yetişim, çoğa göz dikmeyişimsin. Sen benim kapanmayan avuç içimsin.
Şems-i Tebrizi der ki ; Sevmek bu kadar güzelse, Kim bilir , sevmeyi yaradan ne kadar güzeldir.
Yaratılanı ,Yaradan’dan ötürü sevmek, herkesi olduğu gibi hata ve kusurları ile yargılamadan kabul etmek, sabretmek ve şükretmek. Aslında hep dilimizde olduğu halde uygulamaya koyamadığımız gerçekler.
Peki hiç düşündük mü engelimiz ne diye. Engelimiz kendimiz aslında. Beynimizin kabul ettiğini , duygularımız ve düşüncelerimiz kabul etmiyor. Bir türlü uygulamaya koyamıyoruz. O anki ruh halimize göre kırıp döküyoruz her şeyi.
Ya sonra; “Kaybettikten sonra anlıyor insan” Dostunu, servetini, sağlığını, sevgilisini, yani değer verdiği her şeyi.
“Bir dönse” Kaybetmemek adına daha da çok sarılacağız,paylaşacağız, kırmadan ve dağıtmadan.
1999 yılında yaşadığımız Gölcük depreminde yaşadığım bir anımı anlatayım sizlere ; Depremden hemen sonra ilk hafta sonu oraya gittim. Sağlık Personeli mesai arkadaşlarımız ile beraber boş kaldığımız bir ara haydi birazcık gezelim, insanlarla sohbet edip dertlerine ortak olalım dedik. Yanımızda, oraya görevli olarak gelmiş bir müftü hoca’mda vardı. İleride bir kahvehane var, gidelim hem bir çay içeriz hem de insanlar genelde orada toplanıyor hasbıhal ederiz dedi.
Müftü hocam ile beraber arkadaşlarla kahvehaneye doğru giderken, yıkılmış, enkaz bir binanın önünde, yaklaşık 60’lı yaşlarda sakallı bir amca ile karşılaştık.
Selam verdik, kısa bir ayak üstü sohbetten sonra, müftü hocam, yıkılmış olan ( ve sonradan öğrendik, 5 katlı çift daireden 10 daire olan ) enkazı göstererek “ senin miydi hacı emmi “ dedi.
Hacı emmi hafif gülümsemeli ancak hiç unutamadığım o imalı bakışıyla “ Benim zannediyordum hocam , ancak mülk Allah’ınmış” dedi.
Bizler ve hocam yutkunduk, cevapta veremedik, sorduğumuza da pişman olduk. Ancak cevap suratımıza bir tokat gibi yapışmıştı.
Sonradan kahvehanede yakınlarından öğrendiğimize göre , bina sahibi amca, apartmanda kiracıları ve komşularına bayağı sorun çıkarıyormuş.Kendine göre değişmez kuralları olan biriymiş.
Ancak yazık ki depremde eşi ve bir oğlu ile torununu kaybetmiş. ( Allah rahmet eylesin.)
Doğduğumuz an , ölüme hep bir adım daha yaklaşmaya başladığımız anın başlangıcıdır. Ölüm zamanını, saatini ve şeklini bilenimiz var mı? Naçizane 25 yıldır sağlık sektöründe görev yapıyorum.
Yaklaşık 12 seneden beri de Soma Devlet Hastanesindeyim. Acil Servise çeşitli sebepler den dolayı gelen bir dünya ölüm vakası gördüm. Bunlara en yakınlarım, büyüklerim ve dostlarımda dahil.
O halde yaşadığımız an’larını kıymetini bilelim.Kırmadan, dökmeden, herkesi olduğu gibi kabul edip sevelim. Kendi huy ve karakterlerimiz nasıl değişmiyorsa, karşımızdaki insanında değişmesini beklemeyelim.
Karşımızdaki ister anne babamız, ister eş’imiz, ister amirimiz , isterse mesai arkadaşlarımız olsun fark etmez. Böylece ilişkilerimiz daha uzun süreli ve sağlıklı devam edecektir.
Sözün özü; “Elbette mühimdir çok sevmek, ancak “Hep Sevmek” daha mühimdir”. Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v) ne buyuruyor.
Birbirinizi kıskanmayınız.Birbirinize kin ve nefret beslemeyiniz. Ey Allah’ın kulları! Birbirinizle kardeş olunuz, birbirinizi seviniz. Sevgiyi dilimizden gönlümüze indirelim.
Hilkatin sırrı sevgidir.Kainatın mayasında sevgi vardır.
Sevmek güzelleştirir hayatı ve insanları. Çünkü; Tekrarı yok bazı şeylerin, Ömür gibi, aşk gibi. Mutluluğun ve huzurun şifresi ; “ Hep Sevmek”. Sevgiyle kalın..!
İDRİS TAVŞANCI
Kırkağaç İmam Hatip Lisesi Mezunları ve Mensupları Derneği Başkanı
Peki bana ne kadar aşıksın ?
Hz. Mevlana hanımına cevap verir ve şöyle der ; Sen benim yaradan dan ötürü, yaratılanı sevişim, bir adım gelene on adım gidişim ve herkesi olduğu gibi kabul edişimsin0
Sen benim azla yetişim, çoğa göz dikmeyişimsin. Sen benim kapanmayan avuç içimsin.
Şems-i Tebrizi der ki ; Sevmek bu kadar güzelse, Kim bilir , sevmeyi yaradan ne kadar güzeldir.
Yaratılanı ,Yaradan’dan ötürü sevmek, herkesi olduğu gibi hata ve kusurları ile yargılamadan kabul etmek, sabretmek ve şükretmek. Aslında hep dilimizde olduğu halde uygulamaya koyamadığımız gerçekler.
Peki hiç düşündük mü engelimiz ne diye. Engelimiz kendimiz aslında. Beynimizin kabul ettiğini , duygularımız ve düşüncelerimiz kabul etmiyor. Bir türlü uygulamaya koyamıyoruz. O anki ruh halimize göre kırıp döküyoruz her şeyi.
Ya sonra; “Kaybettikten sonra anlıyor insan” Dostunu, servetini, sağlığını, sevgilisini, yani değer verdiği her şeyi.
“Bir dönse” Kaybetmemek adına daha da çok sarılacağız,paylaşacağız, kırmadan ve dağıtmadan.
1999 yılında yaşadığımız Gölcük depreminde yaşadığım bir anımı anlatayım sizlere ; Depremden hemen sonra ilk hafta sonu oraya gittim. Sağlık Personeli mesai arkadaşlarımız ile beraber boş kaldığımız bir ara haydi birazcık gezelim, insanlarla sohbet edip dertlerine ortak olalım dedik. Yanımızda, oraya görevli olarak gelmiş bir müftü hoca’mda vardı. İleride bir kahvehane var, gidelim hem bir çay içeriz hem de insanlar genelde orada toplanıyor hasbıhal ederiz dedi.
Müftü hocam ile beraber arkadaşlarla kahvehaneye doğru giderken, yıkılmış, enkaz bir binanın önünde, yaklaşık 60’lı yaşlarda sakallı bir amca ile karşılaştık.
Selam verdik, kısa bir ayak üstü sohbetten sonra, müftü hocam, yıkılmış olan ( ve sonradan öğrendik, 5 katlı çift daireden 10 daire olan ) enkazı göstererek “ senin miydi hacı emmi “ dedi.
Hacı emmi hafif gülümsemeli ancak hiç unutamadığım o imalı bakışıyla “ Benim zannediyordum hocam , ancak mülk Allah’ınmış” dedi.
Bizler ve hocam yutkunduk, cevapta veremedik, sorduğumuza da pişman olduk. Ancak cevap suratımıza bir tokat gibi yapışmıştı.
Sonradan kahvehanede yakınlarından öğrendiğimize göre , bina sahibi amca, apartmanda kiracıları ve komşularına bayağı sorun çıkarıyormuş.Kendine göre değişmez kuralları olan biriymiş.
Ancak yazık ki depremde eşi ve bir oğlu ile torununu kaybetmiş. ( Allah rahmet eylesin.)
Doğduğumuz an , ölüme hep bir adım daha yaklaşmaya başladığımız anın başlangıcıdır. Ölüm zamanını, saatini ve şeklini bilenimiz var mı? Naçizane 25 yıldır sağlık sektöründe görev yapıyorum.
Yaklaşık 12 seneden beri de Soma Devlet Hastanesindeyim. Acil Servise çeşitli sebepler den dolayı gelen bir dünya ölüm vakası gördüm. Bunlara en yakınlarım, büyüklerim ve dostlarımda dahil.
O halde yaşadığımız an’larını kıymetini bilelim.Kırmadan, dökmeden, herkesi olduğu gibi kabul edip sevelim. Kendi huy ve karakterlerimiz nasıl değişmiyorsa, karşımızdaki insanında değişmesini beklemeyelim.
Karşımızdaki ister anne babamız, ister eş’imiz, ister amirimiz , isterse mesai arkadaşlarımız olsun fark etmez. Böylece ilişkilerimiz daha uzun süreli ve sağlıklı devam edecektir.
Sözün özü; “Elbette mühimdir çok sevmek, ancak “Hep Sevmek” daha mühimdir”. Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v) ne buyuruyor.
Birbirinizi kıskanmayınız.Birbirinize kin ve nefret beslemeyiniz. Ey Allah’ın kulları! Birbirinizle kardeş olunuz, birbirinizi seviniz. Sevgiyi dilimizden gönlümüze indirelim.
Hilkatin sırrı sevgidir.Kainatın mayasında sevgi vardır.
Sevmek güzelleştirir hayatı ve insanları. Çünkü; Tekrarı yok bazı şeylerin, Ömür gibi, aşk gibi. Mutluluğun ve huzurun şifresi ; “ Hep Sevmek”. Sevgiyle kalın..!
İDRİS TAVŞANCI
Kırkağaç İmam Hatip Lisesi Mezunları ve Mensupları Derneği Başkanı