ellerine sağlık yazın mükemmel olmuş insanı duygulandrıyo senin bu yazın...içimi burktu...
çok güzel betimlemişsin geçmişi.eskilere götürdün bir anda benide barış...tarlaya tütün kırmaya gitmekten yan çizerek giderdik köy maçlarına...hiç bir zaman aynı formayla 11 kişi çıktığımızı hatırlamıyorum sahaya.hepimizin kramponu bile yoktu...ama maçlar kıran kırana geçerdi...oynayanlar arasında sevgi, saygı ,dayanışma vardı...şimdi en küçük kasaba takımlarında bile afrikadan transfer oyuncular var...çünkü her şey paraya dönüştü...sporun o eski güzelliğini sorgular olduk...sporun içini dolduran o eski değerler kaybolup gitti...kazanç kapısına dönüşünce ,spora bakışta değişti nedense...
bu spor yazısını delmiş geçmiş , süpersin zaten hakan abinin bu yanları apayrı bir özellik.herkeste bir anısı olan adam.adam gibi adam ama.yazını bir solukta okudum hayellere dalarak baktım son satır oooo tekrar başa bir daha okudum tam 4 defa okudum.tadımsız bir yazı olmuş.ellerine sağlık .
Barış Kardeşim,
Yitirilenler sadece sahip çıkamadığımız ve teslim alınan yaşamlarımız bence.İnan ki bugün ki nesillerimizden çalınanlar yarınlarda çocukları tarafından eksikleri ile yaşanacak.
Her geçen gün insana ait güzel değerlerin yok olduğu kapitalizm saldırılarında var olmaya devam edeceğiz inadına...teslim olmadan...Seni yaşattığın güzelliklerin deminde selamlıyorum kardeşim...Saygım İnsan Olana...
shov 99 un 9 numaralı golcü oyuncusu bendim. bize unutmaya yüz tutmuş duygularımızı tekrar hatırlatan barış kardeşime teşekkür ederim...takımın fedakar vefalı ve hiç bir karşılık beklemeden ogünleri bize yaşatan hakan abime burdan bir kere daha teşekkür ediyorum...yazıyı okuyunca inan çok duygulandım...doğucanın attığı golüde herhalde bu takımın hiç bir oyuncusuda unutamaz.topun arabanın kasasına kaçarak soma ya gitmesi ise ayrı bir unutulmaz anı olarak kalacak.. :) şimdiki çocuklara bakıyorumda bence bizim kadar şanslı değiller...onlar teknolijiyle boğuşa dursun biz herşeyin doğalını yaşadığımız için mutluyuz...
Yazarları okuyunca senin farkını anladım kardeşim.ne kadar dokunaklı ve içten bir yazı..bu kadar okunma oranını okuyucuların duygusuzluğuna bağlıyorum.bir tebessüm samimi ama, içten ve çıkarsız sırf yaşanmış güzel günlerin adına bu kadar içten ve duygu yüklü olabilir.hele formanı saklamış olman vefa denilen önemli bir insan olma ölçüsü duygusunu taşır ki tüm yazılanlara değer.
sen ne iyi yürekli birisin barış seni dostça kucaklıyorum.yeni yazılarını geç bırakmadan yaz lütfen kendini zorlamadan ama yaşanıldığına inandığın güzel şeyleri dök buraya.
Abicim; her nekadar sizinle futbol oynasakta slov 99 formamız olmasada bizimdee çocukluk yıllarımız küçük çamlarda,tren istasyonlarında,dut ağaçlarında :) Dokuz kiremit,renkli istop,ortada sıçan,SERDAR'ın camide tabuta girip korkutmalarıyla kaçarken düştüğümüz eksik olmayan dizlerimizdeki kollarımızdaki kabuklaşmış izleri kalan yaralar yıllar sonra baktık kii SENİN yazınla tekrar yüreklerimizde açılmış..Keşke herşey eskisi gibi olabilseydi.. Yazını okurken çok duygulandımm:(( Emeğine,yüreğine sağlıkk....
mükemmel yazmışsın ellerine yüreğine sağlık.yazıyı okuyunca eski günleri tekrar yaşadım,duygulandım.burdan tekrar hakan abiye,cihan abiye teşekkürler...bize o günleri yaşamamızda yardımcı oldukları için.